به کجا چنین شتابان؟ گَوَن از نسیم پرسید دلِ من گرفته زینجا هوس سفر نداری ز غبار این بیابان؟ همه آرزویم، اما چه کنم که بسته پایم... به کجا چنین شتابان؟ به هر آن کجا که باشد به جز این سرا سرایم سفرت به خیر! اما، تو و دوستی، خدا را چو ازین کویرِ وحشت به سلامتی گذشتی به شکوفه ها به باران برسان سلامِ ما را

خوش آمدید زوار ابی عبدالله الحسین(ع) خاک قدمهایتان توتیای چشمانمان!

این زوار عزیز پاکستان و هندی در کربلا چیزی نمی خورند و چیزی نمی آشامند فقط به یاد سید و سرور شهیدان به همراه خانواده ها و بچه های صغیر مظلومانه گریه می کنندو جالبه نه هتلی می روند و نه آسایشی دارند. مردم شیعه پاکستان و هند علی الخصوص هزاره های افغانستان خیلی غریب و مظلومند و در غربت سر بریده می شوند اما خبرنگاری از مظلومیت اینها مستندی تهیه نمی کند. خدایا بحق عمه سادات زینب کبری فرج امام زمان را برسان آمین یا رب العالمین